Έτσι ο καημός μετράει τα κρίματα
πίνει φωτιά και ορμάει στα κύματα
κλαίει άλλη μια και σπάει των φράχτη των ποτέ.

Έτσι ο τρελός ακούει μηνύματα
νιώθει φονιάς που κλαίει τα βήματα
ορμάει στη φωτιά και λέει δε θα σωθώ ποτέ.

Και όταν εγώ ρωτάω το τίποτα
που `ναι ο Θεός και αν θα `ρθει σύντομα
αυτός με ακούει γελάει και μου απαντά.

Ποτέ, ποτέ, κανείς, ποτέ δε θα ξεφύγει
μέσα από τα δίχτυα του αιώνιου φονιά
Ποτέ, ποτέ κανείς, ποτέ δε θα σωθεί
από τον τρόμο της άγριας σκιάς
Ποτέ, ποτέ, κανείς ποτέ δε θα γυρίσει
πίσω στην πρώτη ζεστή του φωλιά.
Ποτέ, ποτέ κανείς, ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ...

Έτσι ο τρελός προσμένει σήματα
από άλλα βουνά και άλλα σύμπαντα
και μια σιωπή του λέει δε θα σωθείς ποτέ.

Και όταν εγώ ρωτάω το τίποτα
που `ναι ο Θεός και αν θα `ρθει σύντομα
αυτός με ακούει γελάει και μου απαντά.

Ποτέ, ποτέ, κανείς, ποτέ δε θα ξεφύγει
μέσα από τα δίχτυα του αιώνιου φονιά
Ποτέ, ποτέ κανείς, ποτέ δε θα σωθεί
από τον τρόμο της άγριας σκιάς
Ποτέ, ποτέ, κανείς ποτέ δε θα γυρίσει
πίσω στην πρώτη ζεστή του φωλιά.
Ποτέ, ποτέ κανείς, ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ...