Προτιμώ τον Αττίλα,
τον κακούργο ληστή
με τα μαύρα φουσάτα,
τα σπαθιά τα σκληρά,
από τον καρδινάλιο ιεροεξεταστή
που έστελνε αθώους στην πυρά.

Χριστιανός ρωτούν αν είμαι
κι εγώ δεν ξέρω τι να πω,
σκύβω τα μάτια μου στο χώμα,
μού καίει η ντροπή το στόμα
κι απαντάω "προσπαθώ,
προσπαθώ, προσπαθώ".

Προτιμώ τον κουρσάρο
με τα μαύρα πανιά,
να κουρσεύει γαλέρες μέσ’ στους ωκεανούς,
από τον σταυροφόρο τον ιεροφονιά
που με τα ράσα κούρσευε λαούς.

Χριστιανός ρωτούν αν είμαι
κι εγώ δεν ξέρω τι να πω,
σκύβω τα μάτια μου στο χώμα,
μού καίει η ντροπή το στόμα
κι απαντάω "προσπαθώ,
προσπαθώ, προσπαθώ".

Προτιμώ τον Νταβέλη
κι όλη την κλεφτουριά,
να ληστεύει αμάξια και κυρίες χλωμές,
από έναν νεωκόρο που `ξερα μια φορά
κι έκλεβε απ’ το παγκάρι τις δραχμές.

Χριστιανός ρωτούν αν είμαι
κι εγώ δεν ξέρω τι να πω,
σκύβω τα μάτια μου στο χώμα,
μού καίει η ντροπή το στόμα
κι απαντάω "προσπαθώ,
προσπαθώ, προσπαθώ".