Και πόσος κόσμος Θε μου τι βοή
μες στην καταραμένη πόλη

μες στο τριμμένο φως τον κουρνιαχτό
τις τρομαγμένες μάσκες όπου εγώ

με απελπισμένο βλέμμα ναυαγού
του κάκου ψάχνω να σε δω κι εσύ

πάντοτε αργείς να `ρθεις και
πρόωρα φεύγεις.