Υπάρχει κάτι βαθιά που με καίει
και βραδιές σαν κι αυτή απ’ τα έγκατα εκεί
ανεβαίνει ψυχή κι επιπλέει.

Είναι λέξεις που ψάχνω να ορίσω
μυστικές διαδρομές σκονισμένες φωνές
αυτά θέλω που άφησα πίσω.

Τίποτα δε μου ανήκει και τίποτα δεν έχω
απόψε αγαπάω τη λύπη, απόψε απ’ όλα απέχω.
Τίποτα δε μου ανήκει μα όλα τα είδα για λίγο
στα μάτια σου, στα σκοτάδια σου κι έμεινα στο παραλίγο.

Για ένα όνειρο υπάρχω ακόμα
ούτε που ξέρω ποιο
θα `ταν και γραφικό
αφού όνειρο λέω το χρώμα

Και στιγμές σαν κι αυτή που σε χάνω
με απάτες μικρές και αθώες κλοπές
σε κρατάω σταλιές παραπάνω.

Τίποτα δε μου ανήκει και τίποτα δεν έχω
απόψε αγαπάω τη λύπη, απόψε απ’ όλα απέχω.
Τίποτα δε μου ανήκει μα όλα τα είδα για λίγο
στα μάτια σου, στα σκοτάδια σου κι έμεινα στο παραλίγο.