Σκοτώθηκε ο άντρας σας, κυρία,
σαν ήρωας, σε πόλεμο σκληρό,
του απένειμε τιμές η πολιτεία
και στείλαν `τα παράσημα σωρό.

Τα παράσημα να, γεμισμένα καλά,
τ’ αδειανό προσκεφάλι του πιάνουν,
το κορμί σας για χάδια πονά,
τα παράσημα γύρω σας, να,
μα δεν ξέρουν αγάπη να κάνουν,
το κορμί σας για χάδια πονά,
τα παράσημα γύρω σας, να,
μα δεν ξέρουν αγάπη να κάνουν.

Τη νυφική σας τη φωτογραφία,
την στόλισαν με δάφνινα κλαδιά,
σας είπαν, τώρα πια, την πολιτεία
θα έχουν για πατέρα τα παιδιά.

Έξω μπόρες, βροντές, τα παράσημα δες,
σαν αστράφτει, τι όμορφα που `ναι,
ξαγρυπνούνε και κλαιν’ τα παιδιά,
τα παράσημα λάμπουν αλλά,
δεν μπορούν παραμύθια να πούνε,
ξαγρυπνούνε και κλαιν’ τα παιδιά,
τα παράσημα λάμπουν αλλά,
δεν μπορούν παραμύθια να πούνε.

Σκοτώθηκε ο άντρας σας, κυρία,
σαν ήρωας, σε πόλεμο σκληρό,
εδώσατε έναν άντρα στα θηρία
κι αυτοί σας δώσαν’ δυο κιλά χαλκό.

Τα παράσημα να, γεμισμένα καλά,
τ’ αδειανό προσκεφάλι του πιάνουν,
το κορμί σας για χάδια πονά,
τα παράσημα γύρω σας, να,
μα δεν ξέρουν αγάπη να κάνουν,
το κορμί σας για χάδια πονά,
τα παράσημα γύρω σας, να,
μα δεν ξέρουν αγάπη να κάνουν.