Ζω, σε ένα δωμάτιο σκοτεινό
αυτό το βράδυ με καπνό έχει γεμίσει.
Ζω, οι αναμνήσεις μου βουνό
δε θέλω άνθρωπο να δω, να με ενοχλήσει.
Κι αν το τηλέφωνο χτυπήσει
άκου η καρδιά μου τι θα πει.

Εδώ δε μένει κανείς, μόνο συντρίμμια θα βρεις
και μιας χαμένης ζωής αναμνήσεις,
φύγε λοιπόν να σωθείς.
Εδώ δε μένει κανείς, να προσπεράσεις μπορείς
είναι αργά να νοιαστείς να με ψάξεις,
εδώ δε μένει κανείς.

Εδώ δε μένει κανείς, μόνο συντρίμμια θα βρεις
και μιας χαμένης ζωής αναμνήσεις
φύγε λοιπόν να σωθείς.
Εδώ δε μένει κανείς, να προσπεράσεις μπορείς
πόσο έχω αλλάξει αν δεις θα τρομάξεις
εδώ δε μένει κανείς.

Πως να ανάψει πάλι το φως
που έφυγες και έμεινα μισός χωρίς εσένα.
Πως φωτιά να πάρει ο ουρανός
αφού τελείωσε ο καιρός που ήμασταν ένα.
Κι αν σε ρωτήσουνε για μένα
άκου η καρδιά μου τι θα πει.

Εδώ δε μένει κανείς, μόνο συντρίμμια θα βρεις
και μιας χαμένης ζωής αναμνήσεις,
φύγε λοιπόν να σωθείς.
Εδώ δε μένει κανείς, να προσπεράσεις μπορείς
είναι αργά να νοιαστείς να με ψάξεις,
εδώ δε μένει κανείς.

Εδώ δε μένει κανείς, μόνο συντρίμμια θα βρεις
και μιας χαμένης ζωής αναμνήσεις
φύγε λοιπόν να σωθείς.
Εδώ δε μένει κανείς, να προσπεράσεις μπορείς
πόσο έχω αλλάξει αν δεις θα τρομάξεις
εδώ δε μένει κανείς.