Αντάρτικο πουλί
στης νιότης το ταξίδι σου ξεχάστηκες
αμέτρητα γιατί
στο κλάμα του ανέμου αφουγκράστηκες.

Σε τρύπιες αγκαλιές,
σε άνυδρες ζωές περιπλανήθηκες
μ’ αδέσποτα φιλιά
σε υπόγεια κελιά αναρωτήθηκες.

Θα `μαι εκεί στης σελήνης τη χάση,
θα `μαι εκεί κι αν ο χρόνος γεράσει.
Θα `μαι εκεί ως την άκρη του κόσμου,
θα `μαι εκεί σ’ ερωτεύομαι φως μου.
Θα `μαι εκεί.

Σε αδιάβατο στρατί
υπόσχεση τα χνάρια πως ν’ αφήσουνε
σε βρωμικο κορμί
δροσιά και χάδι πως να ακουμπήσουνε.

Και τώρα στη σιωπή
οι νύχτες σου το παρελθόν διαγράφουνε
μέσα σε μια στιγμή
στο βλέμμα σου οι ορίζοντες αλλάζουνε.

Θα `μαι εκεί στης σελήνης τη χάση,
θα `μαι εκεί κι αν ο χρόνος γεράσει.
Θα `μαι εκεί ως την άκρη του κόσμου,
θα `μαι εκεί σ’ ερωτεύομαι φως μου.
Θα `μαι εκεί.