Θυμάμαι με ευγνωμοσύνη
τα χείλη που δε φίλησαν,
θυμάμαι με ευγνωμοσύνη
όλους εκείνους που δε μου μίλησαν,
θυμάμαι με ευγνωμοσύνη τις πόρτες
που μπροστά μου κλείσανε,
που δεν νοιαστήκανε για μένα.

Γι’ αυτό, θυμάμαι με ευγνωμοσύνη
τις πόρτες που μπροστά μου κλείσανε,
γυναίκες που μου είπανε "γειά",
αγάπες που όνειρα απομείνανε.

Ευχαριστώ, ευχαριστώ,
άγνωστα χείλη, χέρια, βλέμματα,
ευχαριστώ, ευχαριστώ,
μονάχα εσείς, στον κόσμο αυτό,
δεν μου `πατε ως τώρα ψέματα.

Θυμάμαι με ευγνωμοσύνη τα χέρια
που ποτέ δεν κράτησα,
θυμάμαι με ευγνωμοσύνη τα βλέμματα
που δε συνάντησα,
θυμάμαι με ευγνωμοσύνη
όλους εκείνους που δε με γνώρισαν,
που δεν νοιαστήκανε για μένα,
γι’ αυτό και δε με κατηγόρησαν.

Ευχαριστώ, ευχαριστώ,
άγνωστα χείλη, χέρια, βλέμματα,
ευχαριστώ, ευχαριστώ,
μονάχα εσείς, στον κόσμο αυτό,
δεν μου `πατε ως τώρα ψέματα.