Πήρα την παλιά μας στράτα,
πήρα τη νύχτα κι ήρθα να σε βρω
κι από την καρδιά μου κράτα
ό,τι αγαπούσες τον καλό καιρό.

Κλείσ’ το παραθύρι να μην βλέπω πια
τα θολά σου μάτια, την χλωμή θωριά,
κλείσ’ το παραθύρι, κλείσ’ το, να χαρείς
κι όπως ήμουν πρώτα θα με θυμηθείς.

Στα παλιά μας ρίξε πέτρα,
τί θα κερδίσεις αν τα θυμηθείς
και μέσ’ στα φιλιά μου μέτρα
πόσο ο καημός μου έγινε βαθύς.

Κλείσ’ το παραθύρι να μην βλέπω πια
τα θολά σου μάτια, την χλωμή θωριά,
κλείσ’ το παραθύρι, κλείσ’ το, να χαρείς
κι όπως ήμουν πρώτα θα με θυμηθείς.