Σήμερα είχε τον πιο κόκκινο ουρανό
κι όσο χανόμουν στο σκοτάδι
στον δικό μου εαυτό
αυτή του κόσμου τη γιορτή ποτέ δεν είδα.
Μ’ έναν ήλιο τόσο αυθάδη
να πεθαίνει όπως εγώ
πάντα στα κόκκινα μ’ απόσταση για ασπίδα.

Μη με ρωτάς υμνώ τα ερείπια
όσο γκρεμίζω ένα ένα τα παλάτια σου.
Μη με ρωτάς εδώ όλα ήπια
θα λέω έρωτα τον θάνατο στα μάτια σου.
Μη με ρωτάς.

Σήμερα είχε έναν ήλιο για θεό
σαν εκείνον θα σε καίω
σε ένα λάγνο φονικό
να υφαίνουν κι άλλο κόκκινο οι πληγές σου.
Και γελώντας θα σε κλαίω
όσο θα ακροβατώ
ιερόσυλα πάνω στις αντοχές σου

Μη με ρωτάς υμνώ τα ερείπια
όσο γκρεμίζω ένα ένα τα παλάτια σου.
Μη με ρωτάς εδώ όλα ήπια
θα λέω έρωτα τον θάνατο στα μάτια σου.
Μη με ρωτάς.