Κάποτε ήμουν θεός
θόρυβος και σιγή,
μέχρι που έφτασα στο τέλος
και νόμιζα πως ήμουν στην αρχή.

Με βλέπουν φίλοι, συγγενείς
δε με ρωτά κανένας :
Πως χώραγα στο σώμα μου
εγώ κι άλλος ένας;.

Τώρα γυρνώ στις αγορές
δεν κάνω ούτε ένα θαύμα.
Νιώθω πως είμαι άνθρωπος
πως έχω αυτό το τραύμα.

Με βλέπουν φίλοι, συγγενείς
και μου το λεν στο αστείο
‘'Πως γίνεται μία ψυχή
να διαιρεθεί σε δύο ; `'.

Με βλέπουν φίλοι, συγγενείς
δεν με ρωτά ούτε ένας
‘'Πως συνεχίζεις να επιζείς
χωρίς να `σαι κανένας; `'.