Ο δρόμος είναι σκονισμένος,
οι οδοιπόροι θλιβεροί,
νερό δεν βρήκανε στις βρύσες
και περπατάνε απ’ το πρωϊ.

Μην κλείσεις, μάνα μου, την πόρτα,
κάποιος θα `ρθεί μέσ’ στη βραδιά
κι αν είν’ στενό το σπιτικό μας,
θα τους χωρέσει η καρδιά.

Ατέλειωτοι, μεγάλοι δρόμοι,
αστείρευτοι για μας οι πόνοι,
αστείρευτοι για μας οι πόνοι,
ατέλειωτοι μεγάλοι δρόμοι.