Στα κατώφλια μας σκουριάζουν
παλληκαράκια είκοσι χρονώ
κι όταν πικραναστενάζουν,
χίλια φαρμάκια θλίβουν το στενό.

Γύρνα, Παναγιά μου και στις γειτονιές
μίλα με τ’ αγόρια που `ναι στις γωνιές,
τα φτωχά τ’ αγόρια στα υγρά στενά,
δεν προσμένουν χάδι από πουθενά.

Κομπολόγια κι αλυσίδες
παίζουν τα χέρια μέσ’ στη σκοτεινιά,
δε φυτρώνουν οι ελπίδες
στα λασπονέρια και στην παγωνιά.

Γύρνα, Παναγιά μου και στις γειτονιές
μίλα με τ’ αγόρια που `ναι στις γωνιές,
τα φτωχά τ’ αγόρια στα υγρά στενά,
δεν προσμένουν χάδι από πουθενά.