Κάποιες σταγόνες με σκοτάδι με λερώνουν
κλείνω τα βλέφαρα πως θα τις αποφύγω
και όλα αυτά που κάθε μέρα με σκοτώνουν
απ’ το μυαλό μου κάθε μέρα ξετυλίγω.

Πάλι η βροχή αυτήν την άνοιξη σκοτώνει
και από ζήλεια ο χειμώνας όλο γελά.
Αυτή η πόλη άλλο γκρίζο δε σηκώνει
και το παλιό της ρούχο στη φωτιά πετά.

Τρέχω στο δρόμο και η σκόνη που σηκώνω
σκεπάζει πίσω μου ότι με κυνηγά.
Το κάθε βήμα για καλό μου διορθώνω,
όμως ο χρόνος πάλι ανάποδα μετρά.

Πάλι η βροχή αυτήν την άνοιξη σκοτώνει
και από ζήλεια ο χειμώνας όλο γελά.
Αυτή η πόλη άλλο γκρίζο δε σηκώνει
και το παλιό της ρούχο στη φωτιά πετά.