Την αγάπη πνίγει η οδύνη
και οι όρκοι έκαναν φτερά
σκέπασε φουρτούνα τη γαλήνη
κι έπνιξε το δάκρυ τη χαρά.

Πέτρα βαριά η συννεφιά
που `χει σκεπάσει την καρδιά
κι έγινε ο πόνος μου βουνό
να τον σηκώσω δεν μπορώ.

Άστραψε στο χέρι μου η βέρα
και στα μάτια νου `φερε βροχή
τ’ όνειρο χαμένο παραπέρα
μ’ άνοιξε πληγή μες στην πληγή.

Πέτρα βαριά η συννεφιά
που `χει σκεπάσει την καρδιά
κι έγινε ο πόνος μου βουνό
να τον σηκώσω δεν μπορώ.