Στη δική μου γειτονιά
Στα μπαλκόνια τα φιλιά
Σαν λουλούδια τα κρεμάμε
Και μυρίζει γιασεμί
Κάθε επόμενη στιγμή
Στην παλιά που τη χρωστάμε.

Τα κορίτσια γελαστά
Για να βγούνε στα στενά
α φουστάνια τους φοράνε
Και τ’ αγόρια στη γωνιά
Σαν σκηνή του σινεμά
Την αγάπη τραγουδάνε.

Δε μας τρομάζουν εμάς συννεφιές
Όσο γκρίζο και να’ χουν
Είναι κρυμμένες του κόσμου οι χαρές
Σ’ όλα εκείνα που θα’ ρθουν.

Δε μας τρομάζει εμάς ο καιρός
Ας τον τρέμουν οι άλλοι
Εμείς που ζήσαμε λίγο στο φως
Πάντα λέμε χαλάλι.

Στη δική μου γειτονιά
Δε μετράμε σε λεφτά
Τη χαρά και το μαράζι
Λέμε δόξα τω Θεώ
Που’ χει λίγο ουρανό
Σαν νυχτώνει να χαράζει.

Κι αν, που λες, καμιά φορά
Σαν ντομάτα η καρδιά
Πέφτει πάνω μας και σπάζει
Παίρνει χρώμα η ζωή
Ένα κόκκινο βαθύ
Κι έτσι λέμε δεν πειράζει.