Κρέμονται οι λέξεις στα χείλη γλιστράνε
πέφτουν στο πάτωμα βαριές και σπάνε.
Κλείνω τα μάτια στο στόμα στεγνό
θέλω απόψε να μείνεις εδώ.

Να μου χαρίσεις ένα ψέμα
και χρέωσέ τα όλα σε μένα
σα να μην έμεινε άλλη ημέρα
να δούμε στον κόσμο αυτό
σα να τελειώνουν όλα εδώ.

Σα να `ναι όνειρο
να μη με νοιάζει αν τα μάτια σου δω το πρωί
έτσι κι αλλιώς δε θα `σαι εκεί.

Θέλω να μου μιλάς, θέλω να μου μιλάς,
θέλω να μου μιλάς σα να με αγαπάς.

Φεύγουν ματιές σκουριασμένες λεπίδες
χαράζουν δρόμους για όσα δεν είδες.
Πώς να δεθεί μια ψυχή με σχοινί,
πόσο να αντέξει κι αυτό το κορμί.

Απόψε πες μου ένα ψέμα
και χρέωσέ τα όλα σε μένα
πώς να στο πω, είναι φορές
που η αλήθεια πονάει πιο πολύ
δεν την αντέχω την λογική.

Δεν είναι ο χρόνος στα ρολόγια του κόσμου
δεν μετριέται εκεί η ζωή μα σε ταξίδια ως το πρωί.

Θέλω να μου μιλάς, θέλω να μου μιλάς,
θέλω να μου μιλάς σα να με αγαπάς.