Κρατούσε τα κλειδιά στο χέρι
Κι έστεκε μόνη στο κατώφλι
Ερχόταν, έφευγε, δεν ξέρει
Γύρω της βούιζε η πόλη
Να κλείσει ή να ξεκλειδώσει
Να λυπηθεί ή να γελάσει
Απ΄την ελπίδα είχε γλιτώσει
κι είχε το φόβο ξεπεράσει


Κι ύστερα ήρθε ξαφνικά
σαν τον αέρα στη ζωή μου
κι άρχισε πάλι να γελά
σαν να’ ταν πάντοτε δική μου
Μπήκε και κλείνει δυνατά
Πίσω της τη μεγάλη πόρτα
Κι είπε: «Δεν πάω πουθενά
Άναψε τώρα όλα τα φώτα»


Κρατούσε τα κλειδιά στο χέρι
Κι έστεκε μόνη στο κατώφλι
Πήγαινε, γύριζε δεν ξέρει
Γύρω της σώπαινε η πόλη
Ν’ ανοίξει ή τάχα να κλειδώσει
Να θυμηθεί ή να ξεχάσει
Ό,τι είχε πάρει το'χε δώσει
Δεν είχε τίποτα να χάσει


Κι ύστερα ήρθε ξαφνικά
σαν τον αέρα στη ζωή μου
κι άρχισε πάλι να γελά
σαν να’ ταν πάντοτε δική μου
Μπήκε και κλείνει δυνατά
Πίσω της τη μεγάλη πόρτα
Κι είπε: «Δεν πάω πουθενά
Άναψε τώρα όλα τα φώτα»