Τούτο το χώμα που το πατώ
μ’ έχει κάνει ν’ αγανακτήσω
κι αρπάω την τσάπα και το χτυπώ,
άλλο βήμα δε θα κάνω πίσω,
κι αρπάω την τσάπα και το χτυπώ,
άλλο βήμα δε θα κάνω πίσω.

Το χώμα έχει στόμα και βγάζει μια κραυγή,
Θεέ μου, αχ και πώς να την αντέξω,
το χώμα είναι στρώμα και πέφτω μέσ’ στη γη,
ζωή, μαζί σου άλλο δε θα παίξω.

Τούτο το χώμα που το πατώ
μ’ έχει κάνει ν’ αγανακτήσω,
βγαίνει η λάμψη απ’ τον ουρανό
μα το γόνατο δε θα λυγίσω,
βγαίνει η λάμψη απ’ τον ουρανό
μα το γόνατο δε θα λυγίσω.

Το χώμα έχει στόμα και βγάζει μια κραυγή,
Θεέ μου, αχ και πώς να την αντέξω,
το χώμα είναι στρώμα και πέφτω μέσ’ στη γη,
ζωή, μαζί σου άλλο δε θα παίξω.