Μου `χεις την καρδιά μαυρίσει,
έπαψες να μ’ αγαπάς,
και σ’ αρέσει να `χεις φίλο
τα φιλιά σου να κερνάς.

Αφού έχασα εσένα
θα ριχτώ μες στη φωτιά
να καώ, να γίνω στάχτη
για να μην πονάω πια.

Θά `ρθει η μέρα να ζητήσεις
την καλή μου συντροφιά,
μα εγώ θα είμαι τότε
στον αληθνιό ντουνιά.