Δε γεννήθηκα με την ψυχή μου γκρίζα κι άγρια
ήμουν όπως ήσουνα κι εσύ.
Έβλεπα τον ίδιο ουρανό, ίδια σύννεφα
μα η μοίρα μ’ έστειλε εκεί.

Ο ξένος άνθρωπος για σένα
γελά ειρωνικά,
ο ξένος άνθρωπος που έχει
τρύπα στην καρδιά.
Ο ξένος άνθρωπος στον κόσμο
ήρθε μια βραδιά
με ένα κλάμα που θα φύγει
πάλι τόσο απλά.

Δε γεννήθηκα να ζήσω εγώ τα θαύματα,
μόνο τραύματα που είν’ ανοιχτά.
Και πονάνε κάθε μέρα τα χαράματα
γιατί ζω στη μαύρη ξενιτιά.

Ο ξένος άνθρωπος για σένα
γελά ειρωνικά
Ο ξένος άνθρωπος που έχει
τρύπα στην καρδιά.
Ο ξένος άνθρωπος στον κόσμο
ήρθε μια βραδιά
με ένα κλάμα που θα φύγει
πάλι τόσο απλά.