Τα χείλη σου είναι ζάχαρη,
τα μάτια σου, άιντε, μέλι,
και μου πετούν σαν σαϊτιές
του έρωτα τα βέλη.

Πού να βρω, πού να βρω
το αθάνατο νερό
να το πιεις, διπλά να ζήσεις
να με διπλοβασανίσεις,
να το πιω κι εγώ να λυώνω,
να σε κρυφοκαμαρώνω.

Σαν με βλέπεις, σαν με βλέπεις,
νου και λογισμό μου παίρνεις,
νου και λογισμό μου παίρνεις
σαν με βλέπεις, σαν με βλέπεις.

Ας όψεται, άιντε, η μάνα σου
κι ο κύρης σου να `χει χρήμα
που σ’ έκαναν πεντάμορφη
για να με κάνεις θύμα.

Πού να βρω, πού να βρω
το αθάνατο νερό
να το πιεις, διπλά να ζήσεις
να με διπλοβασανίσεις,
να το πιω κι εγώ να λυώνω,
να σε κρυφοκαμαρώνω.

Σαν με βλέπεις, σαν με βλέπεις,
νου και λογισμό μου παίρνεις,
νου και λογισμό μου παίρνεις
σαν με βλέπεις, σαν με βλέπεις.