Ήρθαν τα τριαντάφυλλα κι οι πρόσχαρες μέρες
οι πόρτες δεν τρίζουν κι αδίκως οι λεπίδες προσμένουν ακόνισμα
το μαύρο πλάι στο κόκκινο δίχως δεύτερες σκέψεις αρμονία μοναχά τίποτ’ άλλο.

Οι φλόγες το κακό σπέρμα κι η οδύνη εγκλείστηκαν διά παντός
σε στοιχειωμένους καταψύκτες.
Η μέρα ευλογεί τη νύχτα και κείνη μπρος της υποκλίνεται εξαγνισμένη.
Ήρθαν τα τριαντάφυλλα κι οι πρόσχαρες μέρες
ηδονικά οι λεπτοδείκτες ολιγωρούν εντός μας.
Μονάχα οι άγιοι φτιάχνουν ουρές έξω απ’ τα φαρμακεία
Υπνοστεντόν-Ταβόρ-Υπνοστεντόν.
Τώρα φλυαρούν για το δικαίωμα στον ύπνο.