I
Η νύχτα γέννησε το φόβο.
Τα δέντρα που χειρονομούν,
το σκότος που σαλεύει.
Η νύχτα γέννησε τους πεθαμένους.

Μια μέρα γκρεμίζονται όλα.
Υπολείμματα από τα υπάρχοντα σου σε κοροϊδεύουν —
οι σκιές των πεθαμένων
που δεν μπορούν πια να μιλήσουν.

Οι πεθαμένοι δεν έχουν
οριστικά χαθεί.
Μουσική — που μιλάει για γυναίκες
που πέθαναν πολύ νέες,
για εφήβους που έσβησαν
προτού γνωρίσουν την αγάπη.

II
Φυσάει ένας τρελός
αέρας στο μυαλό μου.
Μια στοίβα φύλλα κίτρινα,
χαρτιά λησμονημένα.
Αυτό δεν είναι ο έρωτας,
δεν είναι η μουσική.

Πίσω απ’ του χρόνου την καμπή
τα ονόματα πεθαίνουν.