Θεοφάνια. Ο Ουρανός πανηγυρίζει.
Έν’ άσπρο περιστέρι φεύγει απάνου.
Μ’ ένα κλωνί ο παπάς δενδρολιβάνου
μ’ αγιασμό το γρασίδι ραντίζει.

Η δέηση, κρίνος μέσα του, κι ανθίζει
για το δικό του το ψωμί, για του ζητιάνου.
Τα μυστικά τα λόγια μουρμουρίζει,
που λένε για το θάμα του Ιορδάνου.....