Έγινες το πάθος μου τ’ αγιάτρευτο
σαν το κρασί που πίνει ένας μπεκρής.
Κι αν σε πονάει το αίσθημά μου τ’ ασυγκράτητο
κατάλαβέ με και να με συγχωρείς.

Σε μισώ και σε λατρεύω
σ’ αγαπώ και σε ζηλεύω
κι όταν με φιλάς στο στόμα
σε ζηλεύω, σε ζηλεύω και τότε ακόμα.

Έγινες αρρώστια και ανάγκη μου
κυκλοφορείς στο αίμα της καρδιάς.
Κι αν θα τη βρεις κουραστική πια την αγάπη μου
συμπόνεσέ με κι ας μη μ’ αγαπάς.