Θέλω να σου πω να `ξερες πόσα
λόγια που έχω μέσα στην καρδιά
κάνω πρόβες μόνος μου στο σπίτι
για να σου τα πω, όταν θα σε δω κάποια φορά

Κάνω βόλτες στο μπαλκόνι
είναι καλοκαίρι, μα η καρδιά μου δεν το ξέρει
όλα έχουν αλλάξει στη ζωή μου
μέχρι κι ο Θεός τα `βαλε μαζί μου

Τα καλοκαίρια γίναν πιο μικρά
ο ήλιος δε φωτίζει πια
κι απ’ του φεγγαριού την άκρη
τρέχει κάθε βράδυ ένα δάκρυ
γιατί δε σ’ έχω πια

Η καρδιά μου μόνη δεν αντέχει
μοιάζει μ’ ένα σπίτι που παράθυρα δεν έχει
κι η μνήμη του κορμιού μου όταν ξυπνάει
ο πόθος μου για σένα καίει και με πονάει.