Κυνηγούσες πολύ πρωί στην πεδιάδα
πουλιά και ήλιο
και αντι για προσευχή
έπινες τσίπουρο
παίρνοντας δύναμη
απ’ τα μάτια του μαύρου σέτερ
που έλεγες πως τα βράδια σου μιλούσε,
της Ίρμας.
Οι άνθρωποι τελειώνουν
και τα τσιγάρα μουρμούριζες
τους χειμώνες.
Γι’ αυτό πλούσιος δεν έγινες ποτέ
δεν μάζεψες τον ιδρώτα σου
σε πιθάρια
ούτε τις αϋπνίες σου επένδυσες
σε μετοχές.
Ξαφνικά τυλίχτηκες στη σιωπή,
σεντόνι ο χρόνος σε σκέπασε.
Καλό το ταξίδι στον μεγάλο δρόμο
πατέρα.