Κι εγώ στα ολόωχρα χέρια μου
τη λύρα σιγοφέρνω
–κει γεννημένη η τύχη μου
με σέρνει και τη σέρνω

σε γη και σ’ ουρανό–
και των στοιχείων των άγριων
το δάμασμα γυρεύω,
μα μες στ’ αηδονοκέλαδο
του στίχου πλιο αγριεύω

και πλιότερο πονώ!