Δεν είναι διαβατάρικο πουλί, που για μία μέρα
σχίζει τα νέφη και περνά γοργό σαν τόν αγέρα,
ούτε κισσός, π’ αναίσθητο στην πέτρα περιπλέκει
ούτ’ αστραπή, πού σβήνεται χωρίς αστροπελέκι,
δεν είναι νεκροθάλασσα, βοή χωρίς σεισμό,
νοιώθω για σε, πατρίδα μου, στα σπλάγχνα χαλασμό.