Με βλέπεις και γελάς, μα δε με ξεγελάς
τα δάκρυα πλημμυρίσαν την ψυχή σου
Κι εγώ που σ’ αγαπώ σε κρίνω κι απορώ
ως πού μπορεί να φτάσει η αντοχή σου

Το γέλιο σου κλαίει
και όλα τα λέει
Μην προσπαθείς ν’ αποδείξεις σε μένα πως δε μ’ αγαπάς
Το γέλιο σου κλαίει
το πείσμα σε καίει
Μην προσπαθείς ν’ αποδείξεις σε μένα πως δε μ’ αγαπάς

Εκείνονε φιλάς, μα εμένανε κοιτάς
μην ψάχνεσαι να βρεις δικαιολογία
γι’ αυτό που μου χρωστάς και δε μου το ξοφλάς
και ζούμε και οι δυο μια τραγωδία