Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131932 Τραγούδια, 269728 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Το ανάβρυσμα      
 
Στίχοι:  
Ορέστης Αλεξάκης
Μουσική:  
Αμελοποίητα


Είσαι παντού,

στο φως
στη μουσική
στη στέρεη γη
στην πάχνη των ονείρων
σ’ ό,τι βαθιά στη σιγαλιά ενδημεί
σ’ ό,τι διαχέεται στη
βοή του κόσμου.

Στις τροχιές των γλάρων
στις άνθινες πλαγιές που περιμένουν
τον φονικό χορό
των ερωτευμένων

στα σκοτεινά κελιά που θησαυρίζουν
στέρνες δακρύων

στους τάφους τους χορταριασμένους
που `χασαν όνομα και μνήμη

στον ζητιάνο που ακόμη
μέσα του ψάχνει
το Θείο βρέφος

στον προφήτη που κρούει
τον ουρανό και βρέχει
βρώσιμη ελπίδα

στους γέρους που παράμερα σωπαίνουν
για να μπορούν ν’ ακούν
τα μέσα λόγια

στα παιδιά
που το σώμα τα βαραίνει
και φεύγουν απ’ το σώμα
και πετάνε.

Είσαι παντού,

στη ρέμβη των πραγμάτων
στου Απριλομάη τη χειμέρια νάρκη
στην έρημο των σιωπηλών βλεμμάτων
στη μάταιη των χεριών
ιχνηλασία

στα σιωπηλά δωμάτια που βραδιάζουν
στους καθρέφτες που πάντα περιμένουν
στων ρολογιών τον αδιατάρακτο ύπνο
στο κρεβάτι με την Μαρμαρωμένη.

Είσαι παντού,

στον κουρνιαχτό των δρόμων
στον ωκεανό της αφρισμένης πόλης
στων όχλων την κινούμενη άμμο
στους ήχους των τριάκοντα αργυρίων

στο χωρισμό με το λευκό μαντήλι
στην προσμονή με το χλωμό καντήλι
στην αγάπη με το ανοιγμένο τραύμα

στο στεναγμό της κλειδωμένης πόρτας
στον ερχομό που ανοίγει παραθύρια
στο πουλί που ραμφίζει μια ηλιαχτίδα
στο γιορτινό φιλί σαν εύοσμο άνθος

στο βρέφος που γεννιέται και γνωρίζει
και αποζητά το προορισμένο στήθος

στις ρίζες που σαλπίζουν
τον εγερτήριο ύμνο
βαθιά στο χώμα

στη μουσική των ανθισμένων κήπων
στο ξαφνικό παρών του δρυοκολάπτη
στο απέραντο μυστήριο των ιβίσκων

στα νερά που ξυπνούν και τραγουδάνε
και κάτασπρα φοράνε
και χορεύουν.

Είσαι παντού
ορατή κι αποκρυμμένη
γειτονική κι απόμακρη
μητέρα
και θυγατέρα
πέτρα και νερό
χιόνι και υπόγεια βλάστηση
πανέρι
ρούχο απλωμένο στον αγέρα να στεγνώσει
δέντρο γεμάτο ανθούς και σημασία.
Κι ωστόσο να σ’ αγγίξω
δεν μπορώ
στα μάτια σου να σκύψω
δεν μου πρέπει
ν’ αφουγκραστώ τον χτύπο της καρδιάς σου
τι μάταιος λόγος.

Εσύ
που ανθίζεις μέσα στη σιωπή
με τη σιωπή σου μόνο με πλησιάζεις.

Κι εγώ
στη γη των αιχμηρών
κραυγών

το θαύμα της σιωπής σου προαναγγέλλω.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Δημοφιλία: 100%  (1 ψήφοι)
      Αναγνώσεις: 418
      Σχόλια: 0
      Αφιερώσεις: 0
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Αφιέρωσέ το κάπου
Νέα μετάφραση
Εκτυπώσιμη μορφή
Αποστολή με email
Διόρθωση-Συμπλήρωση
 
   
 
   KONSTANTINOS @ 21-10-2017


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο