Κατά παράφρασιν του εξαστίχου του Ιταλού ποιητού
Revere
_______
Για σε το μνήμα είναι στενό, κι είναι φτωχό το χώμα,
που σο `δωκαν για στρώμα,
και κρύα είναι τα μάρμαρα και κούφια είναι τα λόγια,
που χρυσωμένα λάμπουνε στου Χάρου τα κατώγια.

Εσύ, δημότης τ’ ουρανού, παιδί του γαλαξία,
για να χορτάσεις της ψυχής τη δόξα, τη μανία,
πάρε τον ήλιο σου ταφή... Είναι θρονί δικό σου,
τ’ αστέρι πο `δωκε φτερά και φως στο λογισμό σου.