Σ’ ακούω να έρχεσαι.

Φέρνεις τη μνήμη των άδειων ημερών
μαλλιά που δε δόθηκαν σε προσφορά
χέρι που δεν καταχτήθηκε.

Μορφή θαμπή
τα μάτια μου βουρκώνουν
στο λαιμό μου χωνεύονται λυγμοί
που δεν πήρανε σώμα.

Τώρα βυθίζεσαι σε κάθε μου ρωγμή.