Μπορεί να `ναι τα ρούχα μου
φτωχά και λερωμένα,
μα έχω καθαρή καρδιά,
δε ντρέπομαι κανένα.

Με λερωμένα ρούχα σε πρωτογνώρισα
και σ’ έκανα κυρία, μικρή μου γόησσα
και σ’ έκανα κυρία, κυρά κι αρχόντισσα.

Μπορεί να είμαστε φτωχοί
μα ζούμε αγαπημένοι
και δε σου λείπει τίποτα,
μικρή μου χαϊδεμμένη.

Με λερωμένα ρούχα σε πρωτογνώρισα
και σ’ έκανα κυρία, μικρή μου γόησσα
και σ’ έκανα κυρία, κυρά κι αρχόντισσα.

Αχ, θέλω κι εσύ να μ’ αγαπάς, αχ,
κι εγώ είμαι για σένα, αχ,
όπως σ’ αγάπησα κι εγώ, αχ,
με ρούχα λερωμένα, αχ.