Μάγκα σε περίεργα δρομάκια τριγυρνάς
το κεφάλι σου ματάκια μου θα χάσεις
αν νομίζεις πως την άκρη θα τη βρεις
στον παράδρομο που διάλεξες μπελά ρε θ’ απαντήσεις.

Κάτσε να σου δώσω μία-δύο συμβουλές
ένα χάρτη ρε παιδί μου να γνωρίζεις
ποιά στροφή να ξέρεις πάντα να κοιτάς
και ποια πόρνη όταν σου γνέφει να γυρίζεις.


Ρε, να βλέπεις πού πατάς
και το βήμα σου να ακούς όταν δειλιάζεις.
Ρε, το χώμα να κοιτάς,
τα πουλιά όταν περνάνε να τα κράζεις.


Πάρε άλλο δρόμο σαν εμπόδια θα βρεις
και συνέχισε να τρέχεις στο σκοτάδι
βλήμα μου σ’ αφήσανε χωρίς διαταγές
και ακόμα εσύ ρε σκύβεις το κεφάλι.

Σου `παν για μυστήριους χαμένους και τρελούς
κι εσύ νόμιζες πως είδες τη σκιά τους
τρομαγμένο μου σπουργίτι τους κακούς
τους εκλείσαν από χρόνια στα κελιά τους.


Τώρα που τη βρήκες ρε την άκρη της κλωστής
πες μου αν άξιζε στ’ αλήθεια να νομίζεις
πως εσύ θα βρεις το δρόμο της φυγής
και το όνειρο στα ξένα θα το ζήσεις.

Καρφωμένο σε ένα στύλο κεντρικά
θα σε στήσουν να σε φάνε τα κοράκια
γιατί τόλμησες ψυχή μου να θαρρείς
πως θεός θα βάλει χέρι ευτυχία να γνωρίσεις.


Κι αν μου τα `παν όλα αυτά
στα κλουβιά μου εγώ τα σίδερα δε βάζω.
Χώμα μες στην τσέπη και αέρα στα πανιά
τα πουλιά όταν περνάνε δεν τα κράζω.