Αυτή η πολιτεία καλλιεργεί τη μοναξιά μου
επιβάλλει το βήμα μου να `ναι πίσω
εξαναγκάζει την καρδιά.
Αυτή η πόλη γίνεται χώρα μοναδική
με τα καλντερίμια, τις γραμμές των τραμ
τους στρατιώτες της στα φυλάκια,
αυτή η χώρα μου μ’ εξαγοράζει.

Κρύβομαι ανάμεσα σε σοκάκια.
Λένε πως η μοναξιά
ζει με τους πεθαμένους
πως τα σπίτια που περιτριγυρίζονται
με κάγκελα, είναι σπίτια νεκρών.
Όνειρα με φωταγωγημένες εκκλησίες
και φρούτα παράκαιρα.
Τα πόδια εξακολουθούν να βαδίζουν.