Ραγίζει μέσα μου το κόκκινο βαθιά
κοιμούμαι αργά
σε μια ζωή που δε μου μοιάζει
(και ξεχνώ)

η θύμησή σου μέσα μου απόψε χειμωνιάζει.

Απ’ το παράθυρο όλο μπαίνει φρέσκος πόνος
πικρίζει η Άνοιξη στο στόμα μου (θολά) –
κι εσύ ζητάς να βρεις στις άκρες του χειμώνα
κομμάτια λύπες κλάματα (πολλά) –

Βγάζω μια λέξη απ’ το φθινόπωρο στο φως
για να μου μάθει
πως απ’ τις λέξεις μου περνά τ’ απόγευμα
κι αλλιώς διαβάζονται

τα λάθη.