|
Στίχοι: Βασίλης Αμανατίδης
Μουσική: Αμελοποίητα
Κι αργότερα που γέρασε
με τον καιρό
το σώμα του γινόταν πάλι σαν σκληρό
– κάτι από παλιά του θύμιζε.
Κι όλα τα δέντρα που λάτρευε πια
λες κι ήταν κορίτσια περίεργο
μα απ’ την αρχή χαράσσονταν τα φρύδια του
ωραίες περισπωμένες
κι έχει από κάτω εγχάρακτα ξανά
μάτια της καλλιγραφίας.
Ώσπου ίχνος της σάρκας δεν έμεινε
– μόνο ξύλινο προγούλι.
Είπε δεν είναι ότι γερνώ
– χτυπάει ξύλο πάνω του.
Ξαναγυρνώ μα δεν πεθαίνω όχι αμέσως τώρα.
Πάντως ευθύς, η μύτη αυτή του εμάκρυνε πολύ
έτσι μπροστά του έσπασε
πέφτει σάπιο ξυλάκι.
Πολύ αργά αλλά θυμάται λίγο:
Πίσσα σκοτάδι. Να με έφαγε ήδη ο καρχαρίας;
Δεν ζει ο πατέρας, έτσι;
Τέρμα τα ψέματα Πινόκιο
Ψήλωσα όμως
πότε.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 455 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|