Στη Γρανάδα τα βράδια
με τα πρώτα σκοτάδια
στενάζουν κιθάρες.
Κι όπως πέφτει το δείλι
τραγουδούνε τα χείλη
της Ροζίτας τις χάρες.

Ροζίτα, Ροζίτα, Ροζίτα,
γλυκιά σενιορίτα.
Τα χείλη σου όποιος φιλήσει
άλλη χαρά στη ζωή δε ζητά να γνωρίσει.

Σου πετούνε λουλούδια
και σου γράφουν τραγούδια
και λένε με πόνο:
"Σε ποθώ, σενιορίτα!
Έλα δώσ’ μου, Ροζίτα,
λίγο έρωτα μόνο!"

Ροζίτα, Ροζίτα, Ροζίτα,
γλυκιά σενιορίτα.
Τα χείλη σου όποιος φιλήσει
άλλη χαρά στη ζωή δε ζητά να γνωρίσει.