Σε ένα τέλμα αδιέξοδα μετρούσα,
τα αδύνατα σε αδύνατου ψυχή,
το σκοτάδι όμως άστραψε μια ελπίδα
σα μαχαίρι που αλλάζει την τροπή.

Δρόμο για να βρω, έχασα καιρό
μα ήταν μάθημα κι αυτό.
Όνειρο σβηστό δε θα σε ξεχνώ,
εσύ με δίδαξες να μάχομαι, να ζω.

Μες στη νύχτα φτάνουν σκέψεις που φωτίζουν,
στο σκοτάδι μου φαντάζουν ουρανός,
λόγια καθαρά, αστέρια που ορίζουν,
την αλήθεια και το δρόμο για το φως.