Έπαιρνες τις καρδιές αιχμάλωτες
με τρόπο, κλείνοντας το μάτι,
όμως αυτά συμβαίναν’ άλλοτε,
σαν ήταν η κοιλιά γεμάτη.

Τώρα που η κοιλιά μου άδειασε, αχ,
σ’ το λέω, παιδί μου αγαπημένο,
έστω κι αν βλέπω ότι βράδιασε,
στο ραντεβού μου δεν πηγαίνω.

Τώρα δε θέλει ο έρως χάδια και φιλάκια,
μα προτιμά καμιά οκά κολοκυθάκια,
οι μαυρομάτες λιώνουν, βλέποντας, αχ, πατάτες
κι έχουν χαρά μέσ’ στην αγορά,
ενώ περιμένουν στην ουρά,
κι έχουν χαρά μέσ’ στην αγορά,
ενώ περιμένουν στην ουρά.

Μη μου γκρινιάζεις τώρα, φίλε μου,
κι αν έχεις όλα σου τα δίκια,
μα αντί λουλούδια, αν θέλεις, στείλε μου,
αχ, μία σακκούλα με ραδίκια.

Τα χάδια δε μου λένε τίποτα
και για να λείψουν τα νευράκια,
θα με τυλίξεις, οπωσδήποτε,
με δυο μάτσα ρεπανάκια.

Τώρα δε θέλει ο έρως χάδια και φιλάκια,
μα προτιμά καμιά οκά κολοκυθάκια,
οι μαυρομάτες λιώνουν, βλέποντας, αχ, πατάτες
κι έχουν χαρά μέσ’ στην αγορά,
ενώ περιμένουν στην ουρά,
κι έχουν χαρά μέσ’ στην αγορά,
ενώ περιμένουν στην ουρά.