Όπου πρασινίζουν κάμποι
και ψηλός ο ήλιος λάμπει,
φεγγαρόλουστη βραδιά,
άνθια μύρια ένα - ένα
καθρεφτίζονται γερμένα
σε τρεχούμενα νερά,
της αγάπης την ελπίδα,
δεν την ηύρα, δεν την ηύρα.

Όπου τα πουλιά ζευγάρια
μέσ στου δένδρου τα κλωνάρια
τραγουδούν γλυκά - γλυκά
και πετάνε ταιριασμένα
στα κλαδάκια ενωμένα
κι ανεβαίνουν πιο ψηλά,
της αγάπης την ελπίδα,
δεν την ηύρα, δεν την ηύρα.

Όπου σύρονται τα φύκια
στα κοχύλια, στα χαλίκια
μέσ’ στον κάτασπρο γιαλό
και τα κύματα αγριεμμένα
στην ακρογιαλιά, ένα - ένα,
ξεστρατίζουν τον αφρό,
της αγάπης την ελπίδα,
δεν την ηύρα, δεν την ηύρα,
της αγάπης την ελπίδα,
δεν την ηύρα, δεν την ηύρα.