Την αγάπη σου την νιώθω από χαρτί
καταρράκτη που γλυκά με παρασέρνει
και αυτό το σ’ αγαπώ σου σαν πληγή
που αντί χαρά το δάκρυ μόνο φέρνει.

Αν μπορείς όταν κλαίω εσύ να πονάς
να κοιτάζεις μ’ αγωνία τους δρόμους σαν λείπω
να μαι εκεί και να λες είν’ εδώ.
Αν μπορείς μόνο αυτό.

Στον Παράδεισο που μ’ έβαλες να ζω
δεν κατάλαβα την θέση αν ορίζω
πως δεν έφτασε το Καλοκαίρι εδώ
κι’ έχω μοναχά της Χειμωνιάς το γκρίζο.