Ούτε ένα μήνυμα δικό σου
έτσι να ξέρω πως περνάς
κι όμως ήμουν ο άνθρωπος σου,
θεέ μου τι εύκολα ξεχνάς.

Το δάκρυ μου σταγόνα στη βροχή
κι ο πόνος μου στην έρημο κραυγή.
Κι εσύ τώρα το ξέρω δε θα `ρθεις
που ζεις, ούτε ξέρω πια που ζεις.

Ούτε ένα μήνυμα δικό σου
έτσι να ξέρω πως περνάς
κι όμως ήμουν ο άνθρωπος σου,
θεέ μου τι εύκολα ξεχνάς.

Στα χείλη μου κρεμάστηκε η σιωπή
η σκέψη σου στη σκέψη μου γυαλί.
Εκόπηκε της ζωής μου η κλωστή
που ζεις, ούτε ξέρω πια που ζεις.

Ούτε ένα μήνυμα δικό σου
έτσι να ξέρω πως περνάς
κι όμως ήμουν ο άνθρωπος σου,
θεέ μου τι εύκολα ξεχνάς.