Κάτι θα μου χρώσταγε η αγάπη
φως μου κάτι και μου το `δωσε.
Κι έχω μες στην αγκαλιά μου εσένα
τώρα εσένα δε με πρόδωσε.

Κάτι θα `χε ακούσει το φεγγάρι
ποιο μακάρι και με σάστισε.
Όταν σ’ είδα να `ρχεσαι από πέρα
ίδια σφαίρα που μ’ ανάστησε.

Κάτι μου `κρυβε η αγάπη σε μιαν άκρη
δάκρυ, δάκρυ, δάκρυ που πονά.

Τώρα μ’ ένα γέλιο σου ανασαίνω
βλέπω θάλασσες βουνά
δεν σε νιώθω ξένο κόσμε πουθενά.
Τώρα μ’ ένα γέλιο σου ανασαίνω,
κάνω όνειρα ξανά
δάκρυ ευτυχισμένο, δάκρυ που πονά.

Κοίτα πόσα πλοία είναι δεμένα
διψασμένα για τα πέλαγα.
Έτσι ήταν κι η καρδιά μου πρώτα
τόσα φώτα, μα δε γέλαγα.

Τώρα έχει η αγάπη μου λιμάνι
για να κάνει τα ταξίδια της.
Τώρα βρήκε ταίρι η αναπνοή μου
και η ζωή μου την πυξίδα της.

Τώρα μ’ ένα γέλιο σου ανασαίνω
βλέπω θάλασσες βουνά
δεν σε νιώθω ξένο κόσμε πουθενά.
Τώρα μ’ ένα γέλιο σου ανασαίνω,
κάνω όνειρα ξανά
δάκρυ ευτυχισμένο, δάκρυ που πονά.