Σ’ το `χα πει- σ’ το `χα πει να μείνεις έτσι
και ξενά- και ξενάκι μη γενείς,
για’ θα ξέ- για’ θα ξεχαστείς στα ξένα
και εμέ- και εμένα θ’ αρνηθείς.

Αχ, αλαργεμένη μου αγάπη,
δεν μπορώ να παρηγορηθώ,
μ’ άφησες σαν καλαμιά στον κάμπο,
έρμη κι από πού να κρατηθώ.

Μα δε μ’ ά- μα δε μ’ άκουσες, μικρό μου,
πήγες ξε- πήγες ξενητεύθηκες
και σε πλά- και σε πλάνεψαν τα ξένα
και στα ξέ- και στα ξένα έμεινες.

Αχ, αλαργεμένη μου αγάπη,
δεν μπορώ να παρηγορηθώ,
μ’ άφησες σαν καλαμιά στον κάμπο,
έρμη κι από πού να κρατηθώ.

Στο νησί ε- στο νησί επλαγιάζεις μόνη
κι εγώ σ’ ο- κι εγώ σ’ ονειρεύομαι,
σαν ξερι- σαν ξεριζωμένο δέντρο
είμαι και- είμαι και μαραίνομαι.

Αχ, αλαργεμένη μου αγάπη,
δεν μπορώ να παρηγορηθώ,
μ’ άφησες σαν καλαμιά στον κάμπο,
έρμη κι από πού να κρατηθώ.

Αχ, αλαργεμένη μου αγάπη...