Ξέθαψα από το σάκο μου τραγούδι από τη τούφα
κι είπα να βάλω ένα beat πάνω του να πατήσω.
Βρήκα το αδειόχαρτο και λίγο πάφα-πούφα
και το έστριψα στα 88 μόνος μου να καπνίσω.
Τα δάχτυλα μου έδεσα και τα έβαλα στο σβέρκο.
Γονάτισα λες κι ήτανε να ψάξουν το κελί μου.
Και ενώ μέσα μου έτρεμα έκανα τον Αλέκο
μη πέσουν στην καβάτζα μου και πάρουν τη ζωή μου.
Αρνήθηκα ελαφρυντικά κι έντιμο βίο.
Την παρουσία συνηγόρου και μαρτύρων υπεράσπισης.
Γιατί το ξύλο που έτρωγα ολόγυμνος στο κρύο
ήταν στα πλαίσια του σωφρονισμού και της εκμάθησης.
Τον πυρετό που μ έκαιγε νύχτες απ'τη χαρμάνα.
Το χώμα που σερνόμουνα να βρω καμιά ψιλή.
Προαυλισμός και κράτηση σε δύο μέτρα αλάνα
και επισκεπτήριο με τηλέφωνο σε οχτώ πόντους γυαλί.
Τη μαχαιριά απ'το Ρεζά το 2001
σε εκείνη την εξέγερση μες τον Κορυδαλλό.
Δεν τα’ πα αλήθεια πουθενά μα μοναχά σε εσένα
μ ένα χαρτί πολύ απλά κι ένα στυλό.

Όσο πιστεύω στο hip-hop μονάχα κι ας χαθώ
και προσκυνώ για εικόνισμα όσα στιχάκια ράβω,
πες μου γαμώ την τρέλα μου που θα προσευχηθώ,
σε ποιον να ξομολογηθώ και που να μεταλάβω.
Όσο πιστεύω στο hip-hop μονάχα κι ας χαθώ
και με σταυρώνει ένα beat πάνω του το ρημάδι,
πες μου γαμώ την τρέλα μου που θα προσευχηθώ
που έχω ζήσει δυο ζωές μαζί του σ'ένα βράδυ.

Ξέχασα τόσα να σου πω και τόσα να σου γράψω.
Μη με παρεξηγείς είν’ το μυαλό λίγο καμένο.
Έτσι κι αλλιώς προτίμησα πολλά απ’ αυτά να θάψω
άλλα από εκεί που έρχομαι, άλλα όπου πηγαίνω.
Τους στίχους από το "ζερβό" στα μούτρα του φασίστα
και το "είσαι ελεύθερος κι εσύ" στην κεντρική κιγκλίδα,
τον γιο σου το καμάρι σου που μας το παίζει αρτίστα
και χάλασε το στόμα του φόρα παρτίδα.
Το πρώτο μου βινύλιο που'χω για περηφάνια,
τους μάγκες που στηρίζουνε για χρόνια και το ζούνε,
το κοιμητήρι πάνω εδώ που γέμισε στεφάνια
και οι φίλοι μας δε μας μιλάν μονάχα μας ακούνε.
Το πάρκο που αράζαμε και κάναμε κατάληψη,
τα μπατσικά που κάψαμε Πέτρου και Παύλου,
το graffiti που φτιάξαμε μια νύχτα στην Ανάληψη
το πρώτο δικαστήριο στη μαλακία του Σταύρου.
Δυο μήνες απομόνωση και τρεις στα πειθαρχεία
για εκείνο το τζαμάρισμα μια Κυριάκη στη Κρήτη.
Μα εγώ πάνω μου σκάλιζα όλα σου τα στοιχεία
και κουβαλούσα μέσα μου όλο σου τον πλανήτη.