Σκιές ασώματες γυρνούν
κι οι μοναξιές μαζί τους
Μήδειες.
Οι
φοίνικες αναγεννώμενοι,
το κουφάρι
της αγέλαστης επιστροφής
δειπνούν.
Χαράζει...
...μετά από μιας νύχτας ουρλιαχτό
και
από κείνους τους πολεμιστές μετά
που βάδιζαν μοναχοί
χαϊδεύοντας ηδονικά τη λάσπη του χειμώνα.