Σ’ αυτήν του ποιητή την ανημπόρια
που `χει συλλάβει
εξ ολοκλήρου
την ομορφιά του τοπίου
αλλά δε δύναται
ή και δε θέλει
με λέξεις να το μεταφέρει
στο νου και στην καρδιά σας,
υπάρχει κάποιο μεγαλείο.

Ότι ενίκησε
την πλάνη δηλαδή
αυτήν που κάνει
τον κάθε ποιητή να θέλει
να κερματίσει την Ουσία
προς όφελος της έπαρσης.

Δόξα στο κόκκινο
τιμή στο κίτρινο
που δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν
την ώρα που ο ήλιος
απ’ τα δικά μας μάτια πάει να κρυφτεί.